تکنیک سبک و روش های بازیگری به چند دسته تقسیم می شوند
در بازیگری، چندین روش و تکنیک وجود دارد که به بازیگران کمک می‌کنند تا شخصیت را بهتر درک، اجرا و با مخاطب ارتباط برقرار کنند.
این روش‌ها بسته به سبک اجرا و آموزه‌های مربیان و نظریه‌پردازان مختلف متفاوت هستند.
در ادامه برخی از مشهورترین روش‌ها و تکنیک‌های بازیگری معرفی می‌شوند:
۱. روش استانیسلاوسکی (The Stanislavski System)
- توضیح: این روش که توسط کنستانتین استانیسلاوسکی طراحی شده، بر “واقع‌گرایی” در بازیگری تمرکز دارد. بازیگر باید به لایه‌های عمیق شخصیت برسد و احساسات واقعی ایجاد کند.
- عناصر کلیدی:
- “اگر جادویی”: تصور کنید اگر در شرایط شخصیت قرار بگیرید، چه احساسی خواهید داشت.
- تحلیل انگیزه‌ها و هدف‌های شخصیت.
- استفاده از تجربیات شخصی برای خلق احساسات.
۲. روش متد (Method Acting)
- توضیح: برگرفته از سیستم استانیسلاوسکی و توسعه‌یافته توسط لی استراسبرگ، این روش به بازیگر اجازه می‌دهد با تجربه‌های شخصی خود به احساسات نقش دسترسی پیدا کند.
- ویژگی‌ها:
- غرق شدن کامل در شخصیت، حتی خارج از صحنه.
- تغییرات فیزیکی برای نزدیک‌تر شدن به شخصیت.
- استفاده از حافظه احساسی برای بازسازی احساسات گذشته.
۳. تکنیک مایزنر (Meisner Technique)
- توضیح: این روش که توسط سانفورد مایزنر ایجاد شده، تأکید بر واکنش‌های صادقانه به محیط و بازیگران دیگر دارد.
- اصول:
- زندگی در لحظه.
- تمرکز بر دیگر بازیگران و واکنش طبیعی به رفتار آنان.
- خلق رفتارهای طبیعی در موقعیت‌های نمایشی.
۴. تکنیک برشت (Epic Theatre)
- توضیح: برتولت برشت معتقد بود که تئاتر باید مخاطب را به فکر وادارد، نه اینکه او را کاملاً درگیر احساسات کند.
- ویژگی‌ها:
- شکستن دیوار چهارم (مخاطب مستقیم مورد خطاب قرار گیرد).
- فاصله‌گذاری (Verfremdungseffekt): بازیگر به جای غرق شدن کامل در نقش، فاصله‌ای بین خود و شخصیت نگه می‌دارد.
- استفاده از ابزارهایی مانند موسیقی و روایت مستقیم.
۵. تکنیک چخوف (Chekhov Technique)
- توضیح: مایکل چخوف (شاگرد استانیسلاوسکی) این روش را پیشنهاد داد، که بیشتر بر تخیل و خلاقیت بازیگر تأکید دارد تا تجربه‌های شخصی.
- اصول:
- استفاده از “تصاویر روانی” برای ایجاد لایه‌های احساسی.
- تمرکز بر حرکت‌های فیزیکی و بدنی برای بیان شخصیت.
۶. بازیگری فیزیکال گرا (Physical Acting)
- توضیح: تمرکز بر بیان شخصیت از طریق بدن و حرکت فیزیکی.
- سبک‌ها:
- تئاتر بدن (Mime).
- کاربرد حالت‌ها و ژست‌ها برای انتقال احساس.
۷. بازیگری کلاسیک
- توضیح: بر اساس اصول قدیمی و نمایش‌های تاریخی، تمرکز بر بیان خاص، حرکات ظریف و رعایت دقت در اجرای دیالوگ‌ها.
- کاربرد: این روش بیشتر در تئاترهای شکسپیری یا سنتی دیده می‌شود.
۸. بازیگری بداهه (Improvisation Acting)
- توضیح: بر پایه اجرای بدون آمادگی قبلی و واکنش آنی.
- ویژگی‌ها:
- فکر سریع و خلاقیت.
- تعامل فوری با دیگران و داستان.
۹. بازیگری بی‌واسطه (Practical Aesthetics)
- توضیح: توسط دیوید ممت و ویلیام اچ. میسی طراحی شده است. این روش بر مشاهده‌ی رفتارهای انسانی و اجرای آنها در صحنه تأکید دارد.
- اصول:
- تشخیص دقیق اهداف و موانع شخصیت.
- تمرکز بر عمل (Action) در صحنه.
۱۰. تکنیک گرا (Technical Acting)
- توضیح: در این روش، بازیگر بیشتر بر جنبه‌های فنی نقش مانند تغییر صدا، حرکات طراحی‌شده و بیان دقیق تمرکز دارد تا جنبه‌های احساسی.
جمع‌بندی تکنیک سبک و روش های بازیگری
هر بازیگر ممکن است به یک یا چند روش جذب شود و آنها را بسته به موقعیت‌های مختلف ترکیب کند. برای یک بازیگر، شناخت و تجربه‌ی این روش‌ها می‌تواند ابزارهای قدرتمندی برای خلق نقش‌های متنوع فراهم کند.
آموزش بازیگری – ثبت نام کلاس بازیگری – تست بازیگری – آموزش سبک بازیگری استانیسلاوسکی – استخدام عوامل فیلم – تکنیک سبک و روش های بازیگری