محورهای تنظیم

تنفس (سطح/ریتم)، تون عضلانی (کم/زیاد)، وضعیت (خنثی/خم/کشیده)، دامنه حرکت (کوچک/بزرگ)، فک/زبان (آزاد/قفل)، رزونانس صدا (سر/سینه)، نگاه/تمرکز (باز/باریک).

نسبت 70/30

70٪ تونِ کارکردی برای پشتیبانی نقش، 30٪ رهاسازیِ هدفمند برای اقتصادِ انرژی و منعِ سفتی. این نسبت مانع از سستی یا خشکی می‌شود.

نشانه‌های ورود/خروج

ژست یا کلمه برای شروع/پایان چرخه‌های میکروریلکس؛ یک دم عمیق یا نرم‌کردن فک به‌عنوان نشانه‌ی خوانا.

زیرمتن و رفتار پیامد

کنترل تنش باید پیامد داشته باشد: مکثهای تنفسی، نرم‌شدن شانه، تغییر رزونانس؛ این‌ها زیرمتن را خوانا می‌کنند و صداقت فیزیکی می‌سازند.

پلتفرم پایه

Who/Where/What روشن تعیین کنید تا بدانید چه میزان تون لازم است؛ نقش و موقعیت، سطح تنشِ مفید را مشخص می‌کنند.

صحنه زنده

بلوکینگ با اقتصاد حرکت، نشانه‌های خوانا برای چرخه‌ی ریلکس، موسیقی و نور راهنما برای کاهش «فشار دیداری» روی بازیگر.

دوربین

کلوزآپ با میکروریلکس فک/شانه، کنترل «تیک»های عصبی، تداوم وضعیت در Shot/Reverse-Shot؛ کاهش نویز حرکتی در قاب.

هم‌نشینی وضعیت و زیرمتن

برای نشان‌دادن مقاومتِ درونی، تنش را در محورهای کوچک (فک/بازدم) نگه دارید و در لحظه‌ی پذیرش، رهاسازی ملایم و خوانا انجام دهید.

تئاتر

دامنه‌ی حرکت بزرگ‌تر، نشانه‌های واضح برای رهاسازی، کنترل تنش در مفاصل بزرگ؛ مراقبت از اغراق با نسبت 70/30.

دوربین

میکروتنظیم‌ها، حساسیت به eyeline/تداوم؛ هر رهاسازی زیر آستانه‌ی کاریکاتور و بدون ایجاد «جَست» ناخواسته باشد.

مشکل: خشکی/سفتی

نشانه: گردن/فک قفل، حرکت‌های تیز.

راه‌حل: چرخه‌های میکروریلکس، SOVT، کاهش شدت به 2–3، افزودن رفتار پیامد (نفس/نرم‌شدن شانه).

مشکل: سستی/افت انرژی

نشانه: بیان بی‌جان، حرکت شُل.

راه‌حل: بازگشت به تون کارکردی (70٪)، دم پر، فعال‌سازی کف پا و نگاهِ هدفمند.

مشکل: نویز حرکتی

نشانه: «تیک»های غیرارادی، دست‌های بی‌قرار.

راه‌حل: تثبیتِ نرمِ مچ/آرنج، تمرکز روی خطِ نگاه، چرخه‌های کوتاهِ بازدم طولانی.

جمع‌بندی: تون کارکردی، رهاسازی هدفمند

با نقشه‌برداری نقاط تنش، نسبت 70/30 و نشانه‌های ورود/خروج، کنترل تنش را به ابزارِ اقتصاد انرژی و بیانِ روشن تبدیل کنید بدون خشکی یا سستی.