cinema tv
بازی گری درتعریف عینی یعنی حضور زنده ی بازی گربر صحنه .
دراین جا “حضور” یعنی اشغال بخشی ازفضا توسط بدن؛ قید« زنده»یعنی آن حضور (بدن) با اندیشه و احساس توأم است ؛ و«صحنه »در این تعریف یعنی هرنوع فضای بازی .
پس بازیگر در هر مکتبی مشق کرده باشد ،با هر شیوه ای به نقش رسیده باشد ،نمایش اش هر سبک زیبا یی شناختی داشته باشد ،کارش از این سه جنبه داوری می شود :
۱) جنبه بدنی (فیزیکی) یا تکنیکی ؛
۲) جنبه ذهنی یا اندیشه ای ؛
۳) جنبه حسی یا روحی
بازیگری چیست ؟
۱) جنبه بدنی (فیزیکی) یا تکنیکی ؛
جنبه بدنی یا تکنیکی در یک کلام یعنی چگونگی حضور بدنی بازیگر بر صحنه .
این حضور گاه ساکن است (بازیگر درجا وبی حرکت ایستاده ،نشسته خوابیده ،یا ….)
گاه متحرک: حرکت آن گاه درجاست (بازیگر در جا ،سر ودست وتنه و اعضای صورت اش حرکت‌می دهد وبا لوازم بازی اش کارمی کند وتغییرمکانی ندارد )
گاه توأم با جابجایی (بازیگر در صحنه جابجا می شود وتغییر مکان دارد ،یعنی پایین وبالا یا چپ وراست می‌رود)؛
درهمة این احوال گاه با بیان همراه است وگاه بی صدا یا بی کلام است ؛وسرانجام، گاه فردی است ،گاه جمعی .
پس این جنبه مشتمل است بر همة آنچه تماشاگر از بازیگر می‌بیند ومی شنود .
این دیده ها وشنیده ها زمانی برتماشاگر تأثیر میگذارند که باورشوند .
ونخستین شرط باور شدن شان این است که دست کم راحت و روان انجام شوند .
cinema tv
بازی راحت و روان در صورتی میسر است که بازیگر بر بدن وبیان خود شناخت وتسلط داشته باشد .
بسیاری معتقدند که فقط این جنبه ازکار بازیگر ی آموختنی است . جنبه‌ی تکنیکی یا بدنی کار بازیگر یعنی جنبه ی مر بوط به شناخت وتسلط بازی گر بر بدن و بیان خود .
شناخت و تسلط بربدن و بیان در بازی گری هریک بحث و فصلی مستقل ،مهم ومفصل است .
cinema tv
۲) جنبه ذهنی یا اندیشه ای ؛
در جنبةذهنی یا اندیشه ای موضوع بررسی این است که با زیگر چگونه شخصیت نقش خود رااز زوایای مختلف تجزیه و تحلیل می کند– به افکار او ،احساسات و عواطف او ، اعمال او رابطه ای که با نمایش ودیگر نقش های آن دارد پی می برد .
این جنبة از کار بازیگر ،نمود بیرونی چندانی ندارد .
حرکت و احساس تجلی بیرونی دارند ، اما اندیشه ؟ تماشاگر معمولا”به نحوه ی مواجهه ی بازیگر با این دسته از مسائل نقش کاری ندارد و در واقع فقط نتایج این جنبه را می بیند .
اما شکی نیست که بازیگر اگر از این نظر ضعفی داشته باشد ،نمی تواند نقش راگویا ،دقیق وباورکردنی بنمایاند .
بازیگری چیست ؟
۳) جنبه حسی یا روحی
جنبةاحساسی یاروحی رابسیاری عالی ترین جنبةکار بازیگر می دانند و بر این باورند که این جنبه چندان آموزش دادنی نیست .
بنابراین باور،بیش تر بازیگران درجنبه های اول ودوم تبحر پیدا می کنند واز این مرحله فراترنمی روند ودر نهایت می شوند
«بازیگر خوب » یا به تعبیری «تکنیکی » ،که گاهی تا مرتبه ی «ستاره شدن » نیز پیش می روند ،اما تا در جنبه ی احساسی یا روحی پرورده و استاد نشوند «بازیگر بزرگ »
نمی شوند – بازی چنین بازیگرانی است که سالها درخاطر می ماند.
cinema tv
