هسته پایه بازیگری

تنفس – بدن – تمرکز – حضور

این چرخه پایه تمام مهارت‌های دیگر است.

برای اینکه بازیگر بتواند نقش را «زندگی» کند، باید بدن آزاد، ذهن متمرکز و حضور صحنه‌ای فعال داشته باشد.

این چرخه کیفیت صدا، بدن، واکنش و احساس را تقویت می‌کند.

صدا و فن بیان حرفه‌ای

وضوح – حجم – ریتم – زیر و بمی

صدا ابزار اصلی ارتباط بازیگر است. صدایی که کنترل شود، احساس را بهتر منتقل می‌کند و نقش را واقعی‌تر نشان می‌دهد.

بدن بازیگر

حرکت – احساس – بیان بدنی

بدن بازیگر باید منعطف، آزاد و قابل کنترل باشد. بیان فیزیکی قوی، نقش را طبیعی و باورپذیر می‌کند.

ساخت احساس

حافظه احساسی – انتقال – عمق نقش

برای ساخت یک احساس واقعی، بازیگر باید آن را از درون فعال کند، نه تقلید کند.

تحلیل نقش

هدف – مانع – نیاز – تغییر

هیچ بازیگری بدون تحلیل نقش نمی‌تواند اجرای حرفه‌ای ارائه دهد. تحلیل هدف نقش را روشن می‌کند و رفتار را واقعی‌تر می‌سازد.

بداهه‌پردازی

واکنش – لحظه – ارتباط – واقعیت

بداهه‌پردازی کمک می‌کند بازیگر از ذهنیت تقلیدی رها شود و «رفتار واقعی» بسازد.